vuoi
o PayPal
tutte le volte che vuoi
INDICATIVO VS SUBJUNTIVO
SOSTANTIVE PERSONALI:
Se il soggetto del verbo principale constata un fatto, il verbo
dipendente si coniuga all’INDICATIVO:
- noto que estudias poco;
- Juan dice que no vas a clase;
- Me he enterado de que no te gusta bailar;
Se il soggetto del verbo principale influisce o cerca di
influire sul soggetto del verbo dipendente, quest’ultimo va al
CONGIUNTIVO. - quiero que tú estudies más;
- prefiero que vengas mañana;
- te aconsejo que vayas a visitar a tus tíos;
Se il soggetto del verbo principale constata un fatto in
forma negativa, il verbo dipendente si coniuga al
CONGIUNTIVO. - no veo que tú me aprecies;
- no recuerdo que me lo hayas contado;
- no es cierto que estudiara mucho;
Se il soggetto del verbo principale non influisce, né
constata un fatto, ma che reagisce (positivamente o
negativamente) prima dell’azione realizzata dal soggetto del
verbo dipendente, quest’ultimo va al CONGIUNTIVO.
- lamento mucho que estés resfriada;
- siento que no tengamos los mismos ideales;
- nos alegra mucho que hayáis decidido casaros;
SOSTANTIVE IMPERSONALI:
La caratteristica è che il soggetto non è una persona ma la frase
subordinata che precede.
ocurre que – sucede que – es evidente que – es cierto
se c’è:
que – es verdad que – es seguro que – me consta que – es
indudable que – está claro que - menos male que - significa
que – se dice que – sa sabe que – se ve que, ecc … CI VA
L’INDICATIVO!
Quando con la sostantiva impersonale si esprimono giudizi di
valore, il verbo dipendente si coniuga al CONGIUNTIVO:
-es necesario que usted siga las instrucciones;
- puede ser que el domingo tengas que trabajar;
- es aconsejable que seamos puntuales;
Se l’orazione sostantiva impersonale constata un fatto in
forma negativa, il verbo dipendente si coniuga in
CONGIUNTIVO:
- no es cierto que Juan viva en Madrid;
- no es verdad que todas las mujeres sean iguales;
- no parece que Raul sea el culpable;
AVVERBIALI TEMPORALI:
ANTES DE QUE CUANDO MIENTRAS
(prima che)
APENAS DESPUES DE QUE NADA MAS QUE
CADA VEZ HASTA QUE TAN PRONTO
(ogni volta) (fino che) COMO (prima
possibile)
Se c’è una o più preposizioni temporali, e se il verbo
dipendente è al PASSATO, o al PRESENTE (quindi si tratta di
azioni esperimentate o conosciute), il verbo da coniugare va
all’INDICATIVO.
Se c’è una o più preposizioni temporali, e se il verbo
dipendente è al FUTURO (quindi si tratta di azioni future o
anticipate), il verbo da coniugare va al CONGIUNTIVO.
AVVERBIALI CONCESSIVE
AUNQUE (pur) Y ESO QUE (e/ma) ASI --- QUE
A PESAR DE QUE POR MUCHO QUE AUN CUANDO
(anche se) (per quanto) (anche quando)
APARTE DE QUE POR MAS --- QUE PESE A QUE
(a parte il fatto (anche se)
che)
Indicano sempre un’obiezione o un contrasto o un’opposizione con
la frase principale. Questo contrasto non impedisce che si compia
l’orazione principale, ma concede che quell’azione si realizzi.
Se il verbo dipendente esprime un’azione esperimentata, o
un’azione già conosciuta o già realizzata dal soggetto, il verbo
da coniugare va all’INDICATIVO.
- “Aunque Maria trabaja mucho, gana poco dinero” (Maria ha lavorato, si
sa che lavora, ha realizzato il lavoro, ma guadagna poco denaro).
-“No mejora en sus estudios, por mas que se esfuerza” (Studia ogni ).
giorno, non dorme per studiare, ma non migliora manco per il cazzo
Se c’è un fatto sconosciuto, o dubbioso, non esperimentato per
chi compie questa azione, il verbo dipendente va al
CONGIUNTIVO.
- “Aunque Maria trabaje mucho, gana poco dinero”
- “No mejora en sus estudios, por mas que se esfuerce”
AVVERBIALI FINALI
PARA QUE CON EL DESEO QUE EN VEZ DE QUE
A FIN DE QUE DE MANERA QUE NO SEA QUE
A CAMBIO DE QUE EN LUGAR DE QUE NO VAYA A SER QUE
SE CI SONO QUESTE, CI VA SEMPRE IL CONGIUNTIVO .
AVVERBIALI CONDIZIONALI
A MENOS QUE MIENTRAS
A NO SER QUE SIEMPRE QUE
CON TAL DE QUE EN CASO DE QUE
A CONDICION DE QUE COMO
SE CI SONO QUESTE, CI VA SEMPRE IL CONGIUNTIVO .
SI
Se c’è il “ ” e l’azione è esperimentata, o conosciuta dal
soggetto, o se c’è un PASSATO o un PRESENTE, va
all’INDICATIVO.