CappieEng
(5605 punti)
2' di lettura
5 / 5 (2)

Versione originale in latino


Egnatius, quod candidos habet dentes,
renidet usque quaque. si ad rei ventum est
subsellium, cum orator excitat fletum,
renidet ille; si ad pii rogum fili
lugetur, orba cum flet unicum mater,
renidet ille. quidquid est, ubicumque est,
quodcumque agit, renidet: hunc habet morbum,
neque elegantem, ut arbitror, neque urbanum.
Quare monendum est te mihi, bone Egnati.
Si urbanus esses aut Sabinus aut Tiburs
aut pinguis Vmber aut obesus Etruscus
aut Lanuvinus ater atque dentatus
aut Transpadanus, ut meos quoque attingam,
aut quilubet, qui puriter lavit dentes,
tamen renidere usque quaque te nollem:
nam risu inepto res ineptior nulla est.
Nunc Celtiber es: Celtiberia in terra,
quod quisque minxit, hoc sibi solet mane
dentem atque russam defricare gingivam,
ut quo iste vester expolitior dens est,
hoc te amplius bibisse praedicet loti.

Traduzione all'italiano


Egnazio, poichè ha i denti bianchi, sorride. Se quando arriva il colpevole a un processo, l'oratore sollecita il pianto, egli sorride. Se si piange all rogo del pio figlio, mentre la madre vedova piange il suo unico figlio, egli sorride. Qualunque cosa sia, ovunque sia, qualsiasi cosa faccia, sorride; ha questo male che non giudico nè elegante, nè civile. Perciò devo ammonirti, buon Egnazio. Se anche tu fossi cittadino o Sabino o Tiburtino o un ricco Umbro o un obeso Etrusco o un abitante di Lanuvio scuro e dentato o Traspadano, affinchè tratti anche i miei, o uno che si lava con acqua pura i denti, tuttavia non sono favorevole che tu sorrida dappertutto; infatti non c'è nulla di più sciocco della risata fuori luogo.

Domande e risposte